Technika zwana point-light display pozwala badaczom sprawdzać, jakiego typu ruchy przyciągają uwagę dzieci. Polega ona na tworzeniu ruchomych obrazów z pojedynczych światełek (przykład poniżej).
W jednym z eksperymentów wykorzystujących tę technikę naukowcy przypadkowo zaobserwowali bardzo ciekawą prawidłowość, występującą jedynie w grupie dzieci z autyzmem.
W badaniu wykorzystano ruchome obrazki złożone ze świateł, stworzone na podstawie nagrań aktorów, którym towarzyszyły ich głosy. Dzieciom prezentowano dwa obrazy jednocześnie: jeden prawidłowy, z postacią stojącą na nogach oraz oryginalnym dźwiękiem, a drugi nie mający sensu, z postacią odwróconą do góry nogami oraz głosem odtwarzanym od końca.
W grupie dwulatków rozwijających się prawidłowo oraz dzieci o opóźnionym rozwoju, ale bez autyzmu, zaobserwowano spodziewaną preferencję dla obrazków, w których można było rozpoznać ruchy ludzkie. Dzieci z autyzmem patrzyły równie często na sensowne i bezsensowne układy świateł, wystąpił jednak jeden wyjątek, któremu badacze przypisują ogromne znaczenie.
Jedno z nagrań opierało się na zabawie, w której aktor klaskał. Ruchom światełek oznaczających ręce w momencie styknięcia towarzyszył wyraźny dźwięk. Dzieci z autyzmem jedynie w tym przypadku zachowywały się tak, jak pozostałe grupy, wybierając patrzenie na obraz sensowny, w którym ruchy kropek pozwalały przewidzieć, kiedy pojawi się odgłos klaśnięcia.
Badacze wysuwają przypuszczenie, że może to tłumaczyć, dlaczego dzieci z autyzmem, oglądając twarze, kierują swoją uwagę raczej na usta, niż oczy - ruchy ust są zsynchronizowane z mową. Oznacza to, że już od wczesnego rozwoju zwracają większą uwagę na obrazy, które pozwalają im przewidywać, co nastąpi za chwilę. Ignorują przy tym informacje istotne pod względem społecznym, co może stanowić jedno z wyjaśnień dla zaburzeń w tym obszarze, tak charakterystycznych dla autyzmu. Gry Autilius Wspólna Uwaga pomagają rozwijać ważne umiejętności społeczne, kierując uwagę dzieci na sygnały społeczne takie jak kierunek spojrzenia.
Na podstawie: Klin, A., Lin D. J., Gorrindo, P., Ramsay, G., Jones, W. Two-year-olds orient to non-social contingencies rather than biological motion. Nature 459, 257-261 (2009).
